Het eind is in zicht!

Times flies when you are having fun! Zo, het zit er bijna op. Dit is dan ook het laatste berichtje dat ik schrijf hier in Haïti. Mijn laatste weekend hier in Jacmel, nog 1 dag het veld in voor interviews, 2 dagen kantoor om de laatste stukken te schrijven voor mijn rapport en dan mijn reis terug naar Port-au-Prince. Daar nog 1,5 dag op kantoor alles afronden en dan klaar! Vrijdag aanstaande vlieg in naar New York, waar ik nog even 4 daagjes kan genieten voordat mijn drukke leventje in Eindhoven weer begint. Hopelijk heb ik niet al teveel last van de problemen van Sandy. En van de tropische Cariben naar de sneeuw in NY zal ook nog wel even wennen zijn. Ik zit in een hostel waar plek is voor 600 jongeren! De grootste van de stad. Dus dat moet in ieder geval onvergetelijk worden! Maar voordat het zover is dus nog hard werken voor mijn deadline. Want donderdag aanstaande moet die verstuurd worden naar het Canadees Rode Kruis. Ik ben benieuwd hoe het wordt ontvangen.

De afgelopen week is serieus als een sneltreinvaart voorbij gegaan. Soms dagen tellend, maar nu gaat het toch wel té snel. De week was druk, zoals alle. 8 uur beginnen met werk, rond 9 uur het veld in en dan rond half 5 terug. Koken, nog wat werken en elke avond vroeg slapen. Afgelopen maandag was ik er wel heel vroeg bij, want niemand had mij verteld dat ook hier de klok een uur achteruit was gegaan. Ik vroeg mij al af waar iedereen was en ik zat dus braaf om 7 uur al te werken.  Iedereen moest er wel om lachen. Dat weekend (een lang weekend in verband met voodoo-feestdagen) heb ik met mijn huisgenoot, zijn vriendin en wat vrienden van haar veel doorgebracht op het strand. Ook hebben we even leuk door downtown Jacmel rondgelopen. Verder niet heel bijzonder en het zijn van een attractie gaat je op een bepaald moment ook tegen staan. Maar toch wel uniek om alle verkopertjes te zien (en ja ze verkopen echt allemaal hetzelfde). Eén had wel iets bijzonders, namelijk papier beschilderde kerstballen. Best gek om vanaf het strand, in de stad kerstballen te kopen. Maar een mooi souvenir voor straks de warme en gezellige dagen. Daar kijk ik echt enorm naar uit!
Mijn week werd afgesloten met wel een bijzondere afspraak. Eindelijk na, ik denk serieus, 2 maanden hebben we (mijn vertaler en ik) iemand gesproken die ik nodig had voor informatie. Aangezien ze hier in Haïti echt per dag leven en niet doen aan agenda was onze afspraak al 3x gecanceld. En ik heb er heel wat frustraties om gelaten. Telkens opnieuw proberen om dan maar langs kantoor te gaan, maar hier weet je het nooit. Maar eindelijk heb ik het en dat soort dingen (informatie over het legen van de toilet-systemen (ze hebben geen riool)) maken mijn rapport wel compleet.

Inmiddels is hier de noodtoestand uitgeroepen door de regering in verband met Sandy. Ze denken dat de cholera weer gaat toenemen en doordat veel gewassen zijn verwoest gaat de voedselprijs omhoog. Veel mensen kunnen dat niet betalen waardoor er mogelijk een hongersnood gaat komen. Veel NGO’s hebben extra geld vrijgegeven en extra mensen gestuurd. Ik ben dus echt benieuwd hoe dit zich gaat ontwikkelen. Triest is het! Ik hoop dat ik thuis nog op de voet kan volgen, maar helaas zal de informatie stroom wel wat minder worden. Jammer!

Maar dus nog even genieten van de kleine hoogtepunten die deze week nog komen. Maar ik ben klaar om terug te gaan. Afscheid nemen valt me wel zwaar, maar het vooruitzicht verzacht het enigszins. Het team is zo fantastisch en ik geniet van alle mooie projecten die het Rode Kruis heeft opgezet. Dit is wel mijn werk en heb hierdoor veel over mijn toekomst nagedacht. Er is veel gebeurd, ik ben wijzer geworden, Haïti is een ontzettend complex land, met enorm mooie dingen, maar ook met ontzettend grote problemen. Ik ben van het werk gaan houden, alleen het zo ver weg zijn is soms wel heel moeilijk. Dus wie weet wat in de toekomst gaat komen. Eerst maar afstuderen. Maar ik hoop dat ik veel mensen die ik hier heb ontmoet in de toekomst nog eens tegenkom. Het is heel bijzonder om zoveel culturen te ontmoeten, ik ben een echt wereldmens geworden en dat gevoel is verslavend. Ik denk dat ik voor veel mensen spreek die voor een lange periode in het buitenland verblijven.

Dus lieve iedereen, tot over een dikke week. Ik ga even genieten van mijn ververdiende daagjes in NY (al zeg ik het zelf) voordat de studie weer roept, ik ga verhuizen en van alle andere feestjes en borrels die bij het studentenleven horen ga genieten.
Wat een avontuur voor het leven, echt enorm bedankt iedereen die hieraan heeft bijgedragen. Ik zou de keus zo weer gemaakt hebben.  Owhja en ik ben volgens mij gezegend voor het leven, als ik alle biddende mensen voor mij mag geloven.