Isaac
Blijf op de hoogte en volg Irene
26 Augustus 2012 | Haïti, Léogâne
Zoals wellicht sommige wel hebben meegekregen via het nieuws is er vannacht een tropische storm over Haiti getrokken.
Vanaf dinsdag afgelopen week was deze aangekondigd via het National Hurricane Center in Miami. Op de site kan je heel goed de ontwikkeling van de toen nog tropische storm volgen. De dagen erna was Isaac op zee gevormd naar orkaankracht. Gelukkig is hij donderdag weer afgezwakt door de vorming van een nieuwe orkaan, Joyce, die noordelijk ontstond. Hierdoor heeft Isaac Haiti niet bereikt als orkaan, maar als zware tropische storm, maar wel de eerste storm na de aardbeving van 2,5 jaar geleden. Echter zijn er via de site wel orkaan waarschuwingen uitgegaan vanwege de erbarmelijke omstandigheden waarin sommige mensen nog leven. Men vreesde, met dank aan de CNN-updates, niet zozeer voor de harde wind (tot 97 km/h) maar voor de hevige regenval die de komende uren zou gaan vallen. Dit veroorzaakt aardverschuivingen en modderstromen die voornamelijk een gevaar zijn voor de 400.000 mensen die nog steeds in tentenkampen leven en de mensen die nog in tijdelijke shelters wonen. Ik merk dat er op internet heel veel commentaar is op het feit dat er na 2,5 jaar nog steeds zoveel mensen in tenten wonen. De reden daarvan is, is dat ze geen toegang hebben tot land. Er is geen ruimte. En veel mensen hebben wel degelijk een onderkomen gekregen wat ze vervolgens hebben verkocht en weer zijn vertrokken naar de tenten. Dus ze worden echt wel geholpen maar veel kiezen er zelf voor om daar te gaan wonen. Maar buiten dat blijft het triest.
De voorbereidingen hebben we wel getroffen hier. Zo hebben we de huislady extra naar de markt gestuurd voor voedsel, hebben we extra water ingeslagen, de auto’s volgetankt, kaarsen ingeslagen en mobiele telefoons opgeladen. Ik heb me maar eens ingelezen over wat te doen bij een orkaan. Het bijzonderste wat ik heb onthouden is; bij echt gevaar onder de trap te gaan zitten. Donderdag zijn ik en Yvna, mijn vertaalsters, nog het veld in geweest voor de interviews en hebben iedereen die ons pad kruiste verteld dat er een cyclone aan zou komen tussen vrijdag en zaterdag. Zo bizar dat bijna niemand dit weet, behalve wat jongeren die nog de radio luisteren, en iedereen dus verrast wordt door dit natuurgeweld. Bijna niemand heeft toegang tot enige nieuwsbron. Veel mensen namen het aan voor lief, aangezien ze toch de middelen niet hebben om zich goed voor te bereiden. Het voelde als een goede daad, alleen beseffende dat er nog zoveel meer mensen ingelicht hadden moeten worden, geeft dan wel weer een dubbel gevoel. Via een gratis sms-service kan men wel de laatste updates ontvangen (moet je wel weten dat er één komt). Hier waarschuwde ze vooral voor inkomend water in shelters en dat men dus belangrijke documenten veilig moet stellen.
Gisteren, vrijdag was het dan zover. Het personeel was vrij en vanaf het middaguur heeft Komi, tijdelijke head of mission, het personeel in Jacmel en Port-au-Prince ook naar huis gestuurd. Het ritje naar Port-au-Prince voor het weekend was toch iets te risky, dus die hebben we geskipt. Het was eigenlijk een dag van wachten. Na ongeveer twee uur werken lukte het mij niet meer om me te concentreren. Komi was aan het bier gegaan want om het uur zag het ernaar uit dat dan echt ging beginnen. De updates vanaf het Hurricane Center waren maar om de drie uur, dus exact kon je ‘hem’ niet volgen. De dag bestond uit heftige wind (goede storm in Nederland) en wat stevige korte buien, maar de echte storm heeft zich vannacht over Haiti uitgestort. En het ging toch vanaf 22.30 hard tekeer en tijdens dat het oog heb ik een uurtje kunnen slapen waarnaar de tweede lading losbarstte. Toch af en toe wat angstig vanwege de geluiden die er waren, maar ik had erger verwacht. Ben wel moe, dus vanavond vroeg naar bed. Wij hebben er verder geen last van ondervonden, behalve wat binnengelopen water via het dak en al de hele dag geen internet, dus dan maar boeken lezen, met dank aan Yvon! Nu regent het hier al de hele dag, wat niet normaal is, maar het voelt als een heerlijke Nederlandse herfstdag. Echter stroomt het water hier wel over de straat. De heftige beelden op CNN heb ik niet gezien en als er geen cholera-uitbraak komt is Haiti voor nu enigszins gespaard gebleven. Of nouja Leogane (vanwege de ligging aan de leizijde van Haiti), de schade in Jacmel en Port-au-Prince is aanzienlijk groter. Ik ga donderdag naar Jacmel dus dan kan ik het met eigen ogen zien. Het oog van Isaac is nu richting Cuba, waarnaar ze denken dat hij boven zee een orkaan zal vormen voordat hij Florida bereikt. De conventie van de Republikeinen in Tampa komt zodoende in gevaar, net als 4 jaar geleden. Hopelijk heb ik geen last van de schade als ik volgende week naar Miami vlieg.
Buiten dat hebben de afgelopen twee weken in het teken gestaan van veldwerk. Mijn interviews zijn begonnen en dit is best intensief omdat je de mensen beter leert kennen. Ik heb één familie, met 6 kinderen!, wat geld gegeven omdat ze niet eens geld hebben om Aquatabs te kopen. Dit zijn tabletten die water reinigen zodat het iets beter van kwaliteit wordt. Deze kosten 10 cent per 10! Ik hoop dat ze de prioriteit bij zulke dingen leggen in plaats van er andere spullen van kopen. Maar het gaat gestaag, het verwerken ervan zal wel nog een hele klus zijn.
Afgelopen week zijn de security rules door de federatie aangescherpt na 4 kipnappings en 1 beroving in twee dagen in Port-au-Prince. Allemaal vrouwelijk hulpverleners, gelukkig niet van het Rode Kruis, die tijdens het besturen van hun eigen auto zijn ontvoerd. Dat is dus ook één van de redenen waarom medewerkers van het Rode Kruis niet zelf mogen rijden. Inmiddels zijn er twee weer vrij na het betalen van losgeld. Er is weer even extra aandacht voor deuren op slot doen, gebieden waar je mag lopen zijn ingeperkt en er gaat weer een extra security guard mee als je ergens heen gaat. Dit extra geweld komt door de downsizing van alle missies die op zijn einde lopen, waar veel mensen niet van gediend zijn. Ik heb voor mijn vertrek ook verschillende documenten in moeten vullen bij geval van ontvoering. Daarin staan persoonlijke gegevens, code-woorden en bijzondere herkenningspunten van mij. Maar alles zal wel weer loslopen, maar even extra alert zijn is goed. Dus vaak zit ik liever binnen dan dat ik de straat op ga, maarja dat is ook niet alles. Gelukkig is de situatie in Leogane, waar ik dus doordeweeks verblijf veiliger en gebeurt er relatief weinig hier in vergelijking met de grote stad. Zo ga ik dan ook volgende week met de lokale staff mee naar een Compa-concert van één van de populairste bands van dit moment, Tropicana, hier in de stad. Ben benieuwd, het zal wel heel veel dansen en heupen schudden worden.
Afgelopen weekend zijn we met zijn vieren (één van het Fins Rode Kruis, één van het Canadees Rode Kruis en één van de federatie) naar de ‘villa-wijk’ van Port-au-Prince gereden (nouja de chauffeur dan) waar we verschillende galerijen hebben bezocht. Voor mij toch echt te duur en heb dan wel me slag kunnen slaan op de lokale markt waar ik mooie paintings heb gekocht voor in mijn nieuwe huisje straks. Met een lunch tussendoor was dit een uitstekend geslaagde dagbesteding!
Dus weer genoeg hoogtepunten meegemaakt. Ik denk dat ik bij terugkomst bijna alles inmiddels wel eens meegemaakt heb. Volgende week naar Miami om heerlijk even bij te tanken. Ik heb er ongelofelijk veel zin in. Maar wel eerste nog mijn tussenrapport opsturen naar Holland.
Au revoir, Irene
Vanaf dinsdag afgelopen week was deze aangekondigd via het National Hurricane Center in Miami. Op de site kan je heel goed de ontwikkeling van de toen nog tropische storm volgen. De dagen erna was Isaac op zee gevormd naar orkaankracht. Gelukkig is hij donderdag weer afgezwakt door de vorming van een nieuwe orkaan, Joyce, die noordelijk ontstond. Hierdoor heeft Isaac Haiti niet bereikt als orkaan, maar als zware tropische storm, maar wel de eerste storm na de aardbeving van 2,5 jaar geleden. Echter zijn er via de site wel orkaan waarschuwingen uitgegaan vanwege de erbarmelijke omstandigheden waarin sommige mensen nog leven. Men vreesde, met dank aan de CNN-updates, niet zozeer voor de harde wind (tot 97 km/h) maar voor de hevige regenval die de komende uren zou gaan vallen. Dit veroorzaakt aardverschuivingen en modderstromen die voornamelijk een gevaar zijn voor de 400.000 mensen die nog steeds in tentenkampen leven en de mensen die nog in tijdelijke shelters wonen. Ik merk dat er op internet heel veel commentaar is op het feit dat er na 2,5 jaar nog steeds zoveel mensen in tenten wonen. De reden daarvan is, is dat ze geen toegang hebben tot land. Er is geen ruimte. En veel mensen hebben wel degelijk een onderkomen gekregen wat ze vervolgens hebben verkocht en weer zijn vertrokken naar de tenten. Dus ze worden echt wel geholpen maar veel kiezen er zelf voor om daar te gaan wonen. Maar buiten dat blijft het triest.
De voorbereidingen hebben we wel getroffen hier. Zo hebben we de huislady extra naar de markt gestuurd voor voedsel, hebben we extra water ingeslagen, de auto’s volgetankt, kaarsen ingeslagen en mobiele telefoons opgeladen. Ik heb me maar eens ingelezen over wat te doen bij een orkaan. Het bijzonderste wat ik heb onthouden is; bij echt gevaar onder de trap te gaan zitten. Donderdag zijn ik en Yvna, mijn vertaalsters, nog het veld in geweest voor de interviews en hebben iedereen die ons pad kruiste verteld dat er een cyclone aan zou komen tussen vrijdag en zaterdag. Zo bizar dat bijna niemand dit weet, behalve wat jongeren die nog de radio luisteren, en iedereen dus verrast wordt door dit natuurgeweld. Bijna niemand heeft toegang tot enige nieuwsbron. Veel mensen namen het aan voor lief, aangezien ze toch de middelen niet hebben om zich goed voor te bereiden. Het voelde als een goede daad, alleen beseffende dat er nog zoveel meer mensen ingelicht hadden moeten worden, geeft dan wel weer een dubbel gevoel. Via een gratis sms-service kan men wel de laatste updates ontvangen (moet je wel weten dat er één komt). Hier waarschuwde ze vooral voor inkomend water in shelters en dat men dus belangrijke documenten veilig moet stellen.
Gisteren, vrijdag was het dan zover. Het personeel was vrij en vanaf het middaguur heeft Komi, tijdelijke head of mission, het personeel in Jacmel en Port-au-Prince ook naar huis gestuurd. Het ritje naar Port-au-Prince voor het weekend was toch iets te risky, dus die hebben we geskipt. Het was eigenlijk een dag van wachten. Na ongeveer twee uur werken lukte het mij niet meer om me te concentreren. Komi was aan het bier gegaan want om het uur zag het ernaar uit dat dan echt ging beginnen. De updates vanaf het Hurricane Center waren maar om de drie uur, dus exact kon je ‘hem’ niet volgen. De dag bestond uit heftige wind (goede storm in Nederland) en wat stevige korte buien, maar de echte storm heeft zich vannacht over Haiti uitgestort. En het ging toch vanaf 22.30 hard tekeer en tijdens dat het oog heb ik een uurtje kunnen slapen waarnaar de tweede lading losbarstte. Toch af en toe wat angstig vanwege de geluiden die er waren, maar ik had erger verwacht. Ben wel moe, dus vanavond vroeg naar bed. Wij hebben er verder geen last van ondervonden, behalve wat binnengelopen water via het dak en al de hele dag geen internet, dus dan maar boeken lezen, met dank aan Yvon! Nu regent het hier al de hele dag, wat niet normaal is, maar het voelt als een heerlijke Nederlandse herfstdag. Echter stroomt het water hier wel over de straat. De heftige beelden op CNN heb ik niet gezien en als er geen cholera-uitbraak komt is Haiti voor nu enigszins gespaard gebleven. Of nouja Leogane (vanwege de ligging aan de leizijde van Haiti), de schade in Jacmel en Port-au-Prince is aanzienlijk groter. Ik ga donderdag naar Jacmel dus dan kan ik het met eigen ogen zien. Het oog van Isaac is nu richting Cuba, waarnaar ze denken dat hij boven zee een orkaan zal vormen voordat hij Florida bereikt. De conventie van de Republikeinen in Tampa komt zodoende in gevaar, net als 4 jaar geleden. Hopelijk heb ik geen last van de schade als ik volgende week naar Miami vlieg.
Buiten dat hebben de afgelopen twee weken in het teken gestaan van veldwerk. Mijn interviews zijn begonnen en dit is best intensief omdat je de mensen beter leert kennen. Ik heb één familie, met 6 kinderen!, wat geld gegeven omdat ze niet eens geld hebben om Aquatabs te kopen. Dit zijn tabletten die water reinigen zodat het iets beter van kwaliteit wordt. Deze kosten 10 cent per 10! Ik hoop dat ze de prioriteit bij zulke dingen leggen in plaats van er andere spullen van kopen. Maar het gaat gestaag, het verwerken ervan zal wel nog een hele klus zijn.
Afgelopen week zijn de security rules door de federatie aangescherpt na 4 kipnappings en 1 beroving in twee dagen in Port-au-Prince. Allemaal vrouwelijk hulpverleners, gelukkig niet van het Rode Kruis, die tijdens het besturen van hun eigen auto zijn ontvoerd. Dat is dus ook één van de redenen waarom medewerkers van het Rode Kruis niet zelf mogen rijden. Inmiddels zijn er twee weer vrij na het betalen van losgeld. Er is weer even extra aandacht voor deuren op slot doen, gebieden waar je mag lopen zijn ingeperkt en er gaat weer een extra security guard mee als je ergens heen gaat. Dit extra geweld komt door de downsizing van alle missies die op zijn einde lopen, waar veel mensen niet van gediend zijn. Ik heb voor mijn vertrek ook verschillende documenten in moeten vullen bij geval van ontvoering. Daarin staan persoonlijke gegevens, code-woorden en bijzondere herkenningspunten van mij. Maar alles zal wel weer loslopen, maar even extra alert zijn is goed. Dus vaak zit ik liever binnen dan dat ik de straat op ga, maarja dat is ook niet alles. Gelukkig is de situatie in Leogane, waar ik dus doordeweeks verblijf veiliger en gebeurt er relatief weinig hier in vergelijking met de grote stad. Zo ga ik dan ook volgende week met de lokale staff mee naar een Compa-concert van één van de populairste bands van dit moment, Tropicana, hier in de stad. Ben benieuwd, het zal wel heel veel dansen en heupen schudden worden.
Afgelopen weekend zijn we met zijn vieren (één van het Fins Rode Kruis, één van het Canadees Rode Kruis en één van de federatie) naar de ‘villa-wijk’ van Port-au-Prince gereden (nouja de chauffeur dan) waar we verschillende galerijen hebben bezocht. Voor mij toch echt te duur en heb dan wel me slag kunnen slaan op de lokale markt waar ik mooie paintings heb gekocht voor in mijn nieuwe huisje straks. Met een lunch tussendoor was dit een uitstekend geslaagde dagbesteding!
Dus weer genoeg hoogtepunten meegemaakt. Ik denk dat ik bij terugkomst bijna alles inmiddels wel eens meegemaakt heb. Volgende week naar Miami om heerlijk even bij te tanken. Ik heb er ongelofelijk veel zin in. Maar wel eerste nog mijn tussenrapport opsturen naar Holland.
Au revoir, Irene
-
26 Augustus 2012 - 20:06
Egbert:
Irene, de verhalen zijn indrukwekkend, de indrukken zijn heftig en hoewel ik op de eerste rij zit ben ik toch elke keer weer verrast door de nieuwe indrukken die je zo treffend weet te formuleren. De menselijke kant, ofschoon ik dat wel al weet dat je dat in je had, met behulp van de onderbouwing door fantastische kleurrijke foto's wordt sterk weggezet in je verhaal deze foto's.
De tekst en daarnaast de onrust door Isaac creëert ook door je verhaal nu weer een mix van gevoelens waardoor er ook in Soest een wereld ontstaat die een half jaar geleden niet voor mogelijk werd gehouden of zoals iemand meldde een half jaar geleden was het toch wel erg saai bij jullie. Kan het nog treffender worden geformuleerd? Bijzonder en laten we hopen dat Isaac het laatste natuurverschijnsel is dat bij jouw langs komt want je weet amper hoe De storm verslagen is op CNN maar ook bij de NOS en Nu.nl. Het is dan peentjes zweten ook al omdat er dan geen communicatie mogelijk is en wij allerlei filmpjes zien maar die wij dan weer moeilijk in de goede verhouding kunnen zien. Kortom in NL geen enkel idee hoe dat dan dus bij jouw verloopt, telkens weer anders en verrassend. Hou je haaks , niet alleen gaan rijden, koop,wat extra spul in in Miami voor de kids daar en kom vooral heel terug , met een rugzak aan indrukken die waarschijnlijk afkick verschijnselen zullen gaan veroorzaken , lijkt mij. Wat een verschil in werelden. Kus pas goed op jezelf, hou je haaks en ik denk dat ik voor ons samen spreek als ik zeg , heel heel trots zijn we op je en ben voorzichtig daar en vooral blijf ook alert op je gezondheid ook daarin schuilt een gevaar vlgs een van de interviewers van CNN . Egbert. -
27 Augustus 2012 - 21:39
Otto Peters:
Hallo Irene, dat is nog eens wat anders dan op een paar kindertjes passen. Wat een reeks avonturen verwerkt in een mooi verslag. Je kunt nog journaliste worden als je dat zou willen. Denk dat een weekje miami wereldvreemd zak voelen zo luxe. Succes, Otto -
30 Augustus 2012 - 19:43
Jose En Aalt:
Hoi meissie, zo te lezen hebben jullie in Haiti de storm goed doorstaan.
Wat ons erg frusterend lijkt, is om te zien en te horen hoe het met de inwoners gaat.
Wij hebben door omstandigheden geen beelden gezien, maar door jou verslag, kunnen we ons er wel wat bij voorstellen. Het verhaalt als heel heftig!!!
Wat hebben wij veel bewondering voor jou!!!!!
Ook voor alle medewerkers bij jou om je heen!!!!!
We hopen dat je in Maimi een beetje tot rust komt en dat je wat gaat genieten van je verblijf daar.
Meissie heel veel rust gewenst en we lezen wel weer van je. Groetjes van Aalt en Jose -
01 September 2012 - 23:15
Germa De Ruig:
Hai Irene, als je dit leest zit je hopelijk in Miami en kun je weer even 'gewone' dingen doen. Wat een heftige verhalen joh. Ik geloof niet dat wij ons hier kunnen voorstellen hoe het daar voor de inwoners van Haïti is. Ik wens je een hele fijne tijd in Miami, rust lekker uit en geniet er van. Verder wens ik je veel sterkte toe voor de komende periode in Haïti. Veel liefs uit Soest van alle De Ruigjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
